Wyczerpująca lista wszystkich testów FIP w celu zdiagnozowania zakaźnego zapalenia otrzewnej u kotów
Co to jest test FIP?
Badanie FIP to proces diagnozowania zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP), choroby wirusowej kotów wywoływanej przez niektóre szczepy koronawirusa kotów. Ważne jest, aby pamiętać, że nie ma konkretnego testu na FIP, a zamiast tego obejmuje on wiele testów FIP, które muszą być połączone w celu uzyskania ostatecznej diagnozy.
Badania te mogą obejmować badania krwi w poszukiwaniu przeciwciał, analizę wysięku poprzez pobranie płynu z jam ciała, prześwietlenia rentgenowskie, badania ultrasonograficzne, badania płynu mózgowo-rdzeniowego i biopsje w zależności od występujących objawów.
W niektórych przypadkach mogą wystąpić wyniki fałszywie dodatnie i ujemne, gdy wszystkie kryteria są zgodne, co w niektórych przypadkach utrudnia diagnozę. Ważne jest również, aby odróżnić te podobne odczyty od tych spowodowanych konkretnie przez FIP.
Zrozumienie rodzajów testów FIP
Istnieje kilka różnych testów do identyfikacji FIP, w tym badania krwi, testy wysiękowe, zdjęcia rentgenowskie, USG, testy na obecność przeciwciał i biopsje.
Badanie krwi w kierunku FIP i na co zwracać uwagę
Badanie krwi jest narzędziem, które może być wykorzystane do zdiagnozowania FIP u kotów. Lekarz weterynarii zazwyczaj pobiera od kota niewielką ilość krwi i wysyła ją do badania w akredytowanym laboratorium.
Wyniki są następnie oceniane na podstawie określonych kryteriów, takich jak całkowite stężenie białka w surowicy, zawartość bilirubiny, liczba białych krwinek, liczba limfocytów i aktywność enzymów wątrobowych (takich jak ALT).
Podwyższone stężenie białka całkowitego w surowicy jest jednym ze wskazań, że kot może mieć FIP – zwłaszcza jeśli oprócz regularnego stężenia globuliny występuje nadmiar y-globulin.
Wysoki poziom bilirubiny, a także wysoki poziom WBC przy obniżonej liczbie limfocytów uważanych za markery stanu zapalnego również sugerują możliwość wystąpienia FIP. Ważne jest, aby pamiętać, że objawy te nie zawsze wskazują tylko na diagnozę, ale wymagają również innych badań w celu dokładnego rozpoznania lub wykluczenia tej choroby.
Badanie wysięku w kierunku FIP i na co zwracać uwagę
Test wysiękowy jest narzędziem diagnostycznym stosowanym do wykrywania zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP) u kotów. Test ten mierzy obfitość białek, które pojawiają się w wysiękach pobranych od kotów z FIP w porównaniu z normalnymi, zdrowymi kotami.
Pomiar całkowitej liczby komórek jądrzastych delta występujących w tych wysiękach może być również pomocny w diagnozowaniu FIP.
Jeśli wyniki wykażą ponad 2500 komórek jądrzastych na mikrolitr we krwi zakażonego kota lub 50-procentowy poziom białka seromukoidu wraz z dodatkowym wzrostem o 1 g/dl powyżej zwykłego poziomu we krwi i nienormalnym wyglądem, są to wskaźniki możliwego zakażenia FIP.
Ponadto test Rivalta można wykonać w celu wykluczenia diagnozy FIP, ponieważ nie daje on pozytywnych wyników w przypadku chorób związanych z tym wirusem.
Badania rentgenowskie w kierunku FIP i na co zwracać uwagę
Zdjęcia rentgenowskie są jednym z narzędzi wykorzystywanych w diagnostyce kotów z FIP. Obrazowanie rentgenowskie umożliwia lekarzom weterynarii wizualną identyfikację wszelkich nagromadzonych płynów lub nieprawidłowych tkanek obecnych w ciele kota, co może pomóc w ustaleniu, czy występuje FIP.
Weterynarze szukają wizualnych wskaźników, takich jak zwiększony rozmiar serca i powiększenie węzłów chłonnych wokół klatki piersiowej, które mogą być związane z możliwym zakażeniem FIP. Ponadto weterynarze zbadają obszary takie jak jama brzuszna w poszukiwaniu oznak stanu zapalnego lub nagromadzenia płynu, które mogą wskazywać na FIP.
Ważne jest również monitorowanie zmian w tkankach płuc podczas badania rentgenowskiego, ponieważ może to wskazywać na wysięk opłucnowy, który jest formą nieprawidłowego gromadzenia się płynu spowodowanego przez wirus zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIMV).
Dodatkowo, wyniki badań radiograficznych wykazały zarówno powiększenie, jak i zmiany tekstury w różnych częściach różnych narządów, co dodatkowo wspiera badanie pod kątem gromadzenia się płynów, infekcji limfatycznej i zapalenia jamy brzusznej stwierdzonych u zwierząt zakażonych FIMV.
Badanie ultrasonograficzne w kierunku FIP i na co zwracać uwagę
USG to technika obrazowania stosowana u kotów w celu zdiagnozowania FIP. Za pomocą fal dźwiękowych lekarz weterynarii może określić, czy występują nieprawidłowości, takie jak kieszenie wysiękowe. Obecność wysięku może wskazywać na obecność FIP, ponieważ ma on unikalne cechy, które różnią się od innych chorób, ułatwiając diagnozę na tym wczesnym etapie.
Oprócz wykrywania płynu w organizmie, USG może być również przydatne do oceny wielkości i kształtu narządów oraz wykluczenia wszelkich chorób, które mogą mieć podobne wskaźniki do fip.
Test przeciwciał na FIP i na co zwracać uwagę
Badanie przeciwciał (serologia) w kierunku zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP) może pomóc potwierdzić, czy kot jest zarażony wirusem. Celem tego testu jest wykrycie wszelkich przeciwciał we krwi, które mogą być obecne w wyniku zakażenia wirusem wywołującym FIP.
Testy przeciwciał mierzą odpowiedź immunologiczną kota na określony antygen, taki jak wirus lub bakteria.
Ważne jest, aby zrozumieć, że chociaż test na obecność przeciwciał może pomóc w zdiagnozowaniu FIP i wskazać, jak dawno temu kot został zarażony wirusem, nie może ostatecznie stwierdzić, czy kot ma obecnie aktywną chorobę wywołaną przez wirusa. Wynika to z faktu, że FCoV występuje u wielu kotów, ale nie zawsze mutuje lub rozwija się w FIP.
Fałszywie dodatni wynik może wynikać z niedawnej ekspozycji na inne koronawirusy podobne do tych, które powodują FIP i nie powinien być traktowany jako prawdziwy dowód zakażenia FIP.
Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, istnieją rzadkie przypadki, w których koty w ogóle nie wytwarzają odpowiedzi immunologicznej, co prowadzi do ujemnych testów pomimo aktywnych objawów związanych z infekcjami FCV.
Test płynu mózgowo-rdzeniowego na FIP i na co zwracać uwagę
Test płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) w kierunku FIP jest cennym narzędziem w określaniu, czy kot jest chory na chorobę zakaźną. Przeprowadza się ją u kotów wykazujących objawy neurologiczne, takie jak drgawki, zaburzenia widzenia i trudności z chodzeniem.
Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego wymaga pobrania płynu mózgowo-rdzeniowego z okolic mózgu i rdzenia kręgowego za pomocą cienkiej igły wprowadzonej między dwa kręgi – zwykle wykonywane jest pod narkozą kota przez doświadczonego lekarza weterynarii. Próbka ta jest następnie badana w celu wykrycia przeciwciał w kierunku zakażenia koronawirusem, które wskazują, czy u danego kota może występować FIP.
Biopsja w kierunku FIP i na co zwracać uwagę
Biopsja jest ważnym i niezbędnym krokiem diagnostycznym dla lekarza weterynarii w celu ustalenia rozpoznania zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP). Potwierdzenie pozytywnego wyniku wymaga zazwyczaj pobrania próbki tkanki z płuc, jamy brzusznej lub mózgu chorego kota.
Biopsja pozwala weterynarzom dokładnie zdiagnozować FIP poprzez poszukiwanie pewnych cech mikroskopowych, takich jak duże komórki wypełnione płynem bogatym w białko i złogi znane jako amyloid.
Weterynarze mogą pobierać trzy różne rodzaje biopsji w zależności od lokalizacji zainfekowanych tkanek w organizmie, charakterystyki dostępności i objawów klinicznych występujących podczas badania.
Najczęstszym rodzajem diagnozowania FIP jest laparotomia nożycowa, która polega na wykonaniu cięcia w znieczuleniu przez ścianę brzucha kota przed usunięciem niewielkich ilości tkanki, która zostanie zbadana pod mikroskopem w laboratorium.
Wskaźniki FIP
Przypadek zakaźnego zapalenia otrzewnej u kotów staje się silniejszy, gdy występuje więcej z poniższych wskaźników:
Pozytywny wynik testu na obecność przeciwciał koronawirusa
Pozytywny wynik testu na obecność przeciwciał koronawirusa jest jednym ze sposobów diagnozowania zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP) u kotów. Test ten pomaga wykryć przeciwciała przeciwko koronawirusowi kotów, co może wskazywać, że kot zaraził się tym wirusem.
Jego działanie polega na wykrywaniu określonej sekwencji cząstek wirusowych obecnych w tych konkretnych wariantach koronawirusa kotów związanych z tą konkretną chorobą. Pozytywny wynik nie jest ostatecznym potwierdzeniem, ale może potwierdzić diagnozę FIP, zwłaszcza że inne testy mogą dawać niejednoznaczne wyniki lub być niedokładne.
Ważne jest, aby pamiętać, że wynik ujemny nie wyklucza możliwej diagnozy, a przed wyciągnięciem ostatecznych wniosków na temat statusu FIP u zwierzęcia należy przeprowadzić dalsze testy i badania.
Wysoki poziom białka w surowicy (ponad 7,8 g/dl), zwłaszcza głównie y-globulin.
Wysoki poziom białka w surowicy, zwłaszcza y-globulin u kotów, może wskazywać na rozpoznanie zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP). FIP jest wywoływany przez wirusa i może być śmiertelny, dlatego ważne jest, aby właściciele kotów rozumieli, w jaki sposób diagnozuje się tę chorobę.
Poziom białka mierzy się za pomocą testów laboratoryjnych, takich jak badanie krwi lub badanie wysięku. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli całkowite białko surowicy przekracza 7,8 g/dl, a stosunek albuminy do globuliny (A:G) spada poniżej 0,6, może to wskazywać na FIP w organizmie kota, ponieważ może to świadczyć o stanie zapalnym lub innych złych skutkach zdrowotnych związanych z atakiem wirusa w jego organizmie.
Obecność białek zapalnych, takich jak y-globuliny, pojawia się, gdy wirus atakuje zdrowe komórki w organizmie i dlatego nie należy ich lekceważyć podczas testów na FIP, ponieważ liczby te będą w dużej mierze zależeć od ciężkości infekcji, która miała miejsce w ważnych narządach kota, takich jak nerki, wątroba lub płuca itp.
Wysoka zawartość glikoproteiny A-1 (AGP) (ponad 3 mg/ml)
A-1-kwaśna glikoproteina (AGP) jest reaktywatorem ostrej fazy, którego stężenie wzrasta u kotów z zakaźnym zapaleniem otrzewnej kotów (FIP). Ten rodzaj białka gwałtownie wzrasta podczas stanu zapalnego, co oznacza, że wysoki poziom AGP we krwi może być wskaźnikiem FIP.
Jest on szczególnie silny, gdy jest stosowany jako czynnik decydujący wraz z innymi czynnikami ryzyka związanymi z FIP, takimi jak nieprawidłowa liczba białych krwinek i wartości wątroby.
W jednym z badań przeprowadzonych na 344 kotach, u których podejrzewano FIP, wyniki wykazały, że AGP był najdokładniejszym testem do określenia, czy są one chore. Spośród 344 kotów przebadanych pod kątem poziomu AGP co najmniej dwukrotnie, 97% zostało prawidłowo zdiagnozowanych jako chore na raka lub zakaźne zapalenie otrzewnej kotów wyłącznie na podstawie odczytów kwasowej glikoproteiny A-1.
W tym samym badaniu stwierdzono również, że jeśli poziom jest wyższy niż 1,5 mg / ml, istnieje duże prawdopodobieństwo, że kot może mieć tę chorobę i należy kontynuować badania w celu potwierdzenia tej diagnozy.
Stosunek albuminy do globuliny jest mniejszy niż 0,8
Stosunek A:G (stosunek albuminy do globuliny) jest ważnym wskaźnikiem przy diagnozowaniu zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP). Stosunek albuminy do globuliny wynoszący 0,8 lub mniej może być silną wskazówką, że kot cierpi na FIP.
Stosunek ten jest ważny, ponieważ wskazuje na obecność pewnych nieprawidłowości układu odpornościowego związanych z FIP; jeśli stosunek albuminy do globuliny w surowicy kota jest niski, może to sugerować, że wirus odpowiedzialny za FIP przeniknął do jego organizmu, a jego układ odpornościowy reaguje nieprawidłowo.
Podwyższona liczba białych krwinek (ponad 25 000 komórek/l)
Podwyższona liczba białych krwinek (WBC) powyżej 25 000 komórek/l jest kluczowym wskaźnikiem, który może sugerować obecność zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP). Wzrost liczby WBC może wskazywać, że układ odpornościowy kota reaguje na wirusa lub wirus próbuje wniknąć głębiej do narządów.
Pełna morfologia krwi kotów zakażonych FIP zazwyczaj wykazuje normocytarne, normochromiczne, nieregeneracyjne nieprawidłowości pozwalające na pewną diagnozę. Oprócz tego nieprawidłowe wyniki testów immunologicznych, takie jak podwyższony poziom y-globulin i kwaśnej glikoproteiny A-1, również wskazują na FIP.
Hiperglobulinemia może być obecna u kotów dotkniętych FIP, co prawdopodobnie jest próbą zwalczania infekcji przez organizm kota, co aktywnie zwiększa podejrzenie choroby, a także pomaga w jej rozpoznaniu.
Podwyższona liczba WBC może być również związana z innymi chorobami, takimi jak FeLV, FPV itp. Jednak ze względu na występowanie zbieżnych czynników wymienionych powyżej, taki wzrost liczby w połączeniu sprawia, że jest wysoce prawdopodobne, że może to sygnalizować potencjalną diagnozę, jeśli nie ostateczne dowody wskazujące na zakaźne zapalenie przyzębia kotów.
Zmniejszona liczba limfocytów
Limfocyty to rodzaj białych krwinek, które odgrywają ważną rolę w zwalczaniu infekcji i chorób. U kotów z FIP limfocyty te są zmniejszone lub nieobecne w porównaniu do normalnych zdrowych kotów, ponieważ wirus związany z FIP, koronawirus kotów (FCoV), uczestniczy w wysokim stopniu niszczenia populacji limfocytów.
Ten wzrost śmiertelności limfocytów powoduje, że ich niska liczba symbolizuje oznaki osłabionej odporności spowodowanej przez wirusa, a także pomaga w diagnozie, ponieważ charakterystyczne jest posiadanie niskiego poziomu komórek odpornościowych podczas walki z FIP.
Spadek liczby limfocytów można wykryć za pomocą niektórych testów, takich jak pełna morfologia krwi (CBC), która analizuje kilka składników krwi i pomaga zidentyfikować, czy wystąpiły jakiekolwiek zmiany, takie jak inne stężenia niż te uważane za normalne dla wieku i rasy danego kota.
Jeśli jest to widoczne w morfologii, można następnie zastosować inne testy, aby dokładniej ocenić szczegóły w celu dokładnego potwierdzenia, takie jak testy ELISA, które bezpośrednio wykrywają obecność lub brak przeciwciał związanych z utajoną ekspozycją na wirusa lub metody pośrednie, takie jak podwyższone enzymy wątrobowe często występujące jednocześnie z zakażeniem FCoV ze względu na jego wpływ na zdrowie wątroby i promowanie działań zapalnych prowadzących do możliwego uszkodzenia, jeśli wartości laboratoryjne osiągną głęboko nienormalne poziomy przez dłuższy czas bez zastosowania odpowiednich opcji leczenia zgodnie z leczeniem podawanym potencjalnie przez weterynarzy zaznajomionych z takimi scenariuszami w zależności od wyników przypadku.
Wyższy poziom enzymów wątrobowych, takich jak ALT (aminotransferaza alaninowa), ALP (fosfataza alkaliczna), AST (aminotransferaza asparaginowa) ORAZ GGT (transferaza gammaglutamylowa).
należą do wskaźników FIP związanych z testami FIP. ALT występuje w najwyższym stężeniu w wątrobie, a ALP i GGT to dodatkowe enzymy wątrobowe, których wysoki poziom jest związany z nieprawidłowym funkcjonowaniem innych narządów, takich jak nerki lub serce.
Podwyższony poziom może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób lub ogólnych problemów zdrowotnych u kota.
Testy czynności wątroby zazwyczaj obejmują ALT, AST, ALP i GGT. Tego typu badania krwi dostarczają cennych informacji na temat zdrowia wątroby i potencjalnych schorzeń, które mogą powodować podwyższony poziom enzymów.
Pomaga to lekarzom weterynarii w postawieniu dokładnej diagnozy nie tylko w przypadku kotów podejrzanych o FIP, ale także w przypadku tych, które wykazują objawy ze strony układu pokarmowego, takie jak wymioty lub niewyjaśniona utrata masy ciała z powodu innych problemów, takich jak pasożyty lub infekcje w przewodzie pokarmowym, niezależnie od tego, czy jest to przypadek związany z FIP.
Wysoka liczba bilirubiny
Wysoki poziom bilirubiny u kotów jest zwykle spowodowany hemolizą, chorobami wątroby i cholestazą. Jednak wzrost stężenia bilirubiny może być również oznaką zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP).
Hiperbilirubinemia jest zwykle związana z FIP dzięki ogólnoustrojowemu zapaleniu, które powoduje uszkodzenie zarówno czerwonych krwinek, jak i hepatocytów wątrobowych, co może prowadzić do podwyższonego poziomu bilirubiny w surowicy.
Wysoki poziom bilirubiny całkowitej lub bezpośredniej – który odnosi się do ilości barwnika nagromadzonego w organizmie kota – jest często postrzegany jako jeden z pierwszych testów stosowanych podczas diagnozowania FIP. Najczęstsze objawy żółtaczki u kotów spowodowanej podwyższonym poziomem bilirubiny obejmują zażółcenie skóry i białek oczu, a także wytwarzanie nienormalnie ciemnego moczu.
Wysoka liczba mocznika
Mocznik to substancja zawierająca azot, która jest głównie odpowiedzialna za wydalanie odpadów u kotów. Nienormalnie wysoka liczba mocznika może wskazywać na coś bardziej niepokojącego, takiego jak obecność FIP.
Dużym czynnikiem przyczyniającym się do wzrostu poziomu mocznika jest zapalny charakter FIP. Kiedy w organizmie kota występuje infekcja, białe krwinki – system obronny organizmu – stają się przepracowane i wyczerpane, próbując ją zwalczyć; w ten sposób nieumyślnie prowadząc do wzrostu poziomu białka w surowicy lub poziomu kreatyniny (miara produktów przemiany materii).
Przy obecności tych dodatkowych substancji potrzebują one dodatkowej pomocy ze strony innych funkcji organizmu, takich jak oddawanie moczu, co następnie zwiększa stężenie mocznika we krwi bardziej niż normalnie, co jest znane jako hiperurecemia.
Wysoki poziom kreatyniny
Kreatynina jest u kotów produktem odpadowym powstającym w wyniku metabolizmu tkanki mięśniowej. Jest on zwykle obecny w moczu kotów i jest normalnie odfiltrowywany przez wskaźnik filtracji kłębuszkowej (GFR).
Gdy GFR jest obniżony, poziom kreatyniny może wzrosnąć z powodu nieefektywnego usuwania z krwiobiegu i ostatecznie gromadzić się w organizmie kota. Stwierdzono, że wysoki poziom kreatyniny jest związany ze wskaźnikami zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP).
U dotkniętych chorobą kotów podwyższone stężenie kreatyniny jest często związane z niższym stężeniem białka, ponieważ wzrost wydalanego azotu mocznikowego wskazuje na upośledzoną czynność nerek, podczas gdy niski poziom albuminy sugeruje, że białka wydostają się przez nieszczelne jelita lub wyściółkę jamy brzusznej spowodowaną nagromadzeniem płynów.
Wyższy poziom kreatyniny w surowicy nie tylko służy jako wskaźnik FIP, ale także pomaga odróżnić go od innych chorób, takich jak FelV, FPV lub toksoplazmoza, które mogą mieć podobne objawy kliniczne, ale wymagają różnych protokołów leczenia.
Ograniczenia i rozważania
Ważne jest, aby wziąć pod uwagę potencjalne wyniki fałszywie dodatnie lub ujemne podczas interpretowania wyników testów FIP, dlatego należy porozmawiać z weterynarzem o wszelkich wątpliwościach.
Fałszywe wyniki pozytywne i fałszywe wyniki negatywne
Testy FIP mogą dawać wyniki fałszywie dodatnie i fałszywie ujemne. Wynik fałszywie dodatni występuje, gdy test wskazuje, że kot ma wirusa, mimo że w rzeczywistości tak nie jest. Może to prowadzić do błędnej diagnozy lub niewłaściwych protokołów leczenia kotów, które w rzeczywistości nie są zarażone wirusem.
Wynik fałszywie ujemny występuje, gdy test nieprawidłowo stwierdza, że w próbce nie ma dowodów na obecność wirusa, co może również prowadzić do opóźnionego lub nieodpowiedniego leczenia kotów, które rzeczywiście są zarażone FIP.
W niektórych przypadkach nieprawidłowe wyniki mogą być spowodowane niską jakością próbek – na przykład, jeśli tkanki lub krew używane do badań były niewłaściwie traktowane podczas pobierania i transportu – dlatego niezwykle ważne jest, aby ostrożnie pobierać i przechowywać próbki, gdy tylko zostaną pobrane od zwierzęcia testowanego na FIP.
Inne choroby o podobnych odczytach
Należy pamiętać, że istnieją inne choroby, których objawy mogą być podobne do objawów FIP, takie jak FIV, FELV, FPV, FCV i toksoplazmoza.
Odczyty FIV vs FIP
Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę, że FIV (wirus niedoboru odporności kotów) i FIP (zakaźne zapalenie otrzewnej kotów) to dwie bardzo różne choroby, jednak objawy mogą być podobne, co może powodować potencjalną dezorientację.
Chociaż pozytywny wynik testu na obecność przeciwciał koronawirusa jest wskaźnikiem FIP, może on również wskazywać na obecność niepatogennej wersji wirusa, która nie musi prowadzić do zakażenia FIP.
Ponadto u kotów zarażonych wyłącznie wirusem FIV poziom białka może być równie wysoki lub wyższy niż u kotów dotkniętych zaawansowanym stadium FIP. Ponadto wiele innych chorób wykazuje podwyższony poziom enzymów wątrobowych, takich jak ALT (aminotransferaza alaninowa), ALP (fosfataza alkaliczna), AST (aminotransferaza asparaginianowa) i GGT (transferaza gammaglutamylowa).
Najbardziej wiarygodne metody rozróżniania obu stanów obejmują badanie wysięku poprzez analizę płynu opłucnowego z perfuzji; zdjęcia rentgenowskie w celu wykrycia mas brzusznych; ocenę ultrasonograficzną w celu wykrycia powiększonych węzłów chłonnych i zmian w śledzionie; test przeciwciał przeprowadzony na krwi i różne formy oceny płynu mózgowo-rdzeniowego, w tym badanie biopsyjne.
Przeprowadzone badanie krwi zwykle ujawnia niezwykle wysoką liczbę białek, globulin, albuminy, kreatyniny, bilirubiny, azotu mocznikowego i białych krwinek >25000/ml – co wskazuje na wysięk surowiczy wewnątrz, który można potwierdzić za pomocą dalszych procedur testowych, jeśli jest to wymagane.
Odczyty FELV vs FIP
Wirus białaczki kotów (FELV) i zakaźne zapalenie otrzewnej kotów (FIP) to dwie choroby wirusowe, które mogą dotknąć koty. Chociaż oba te wirusy należą do rodziny “koronawirusów”, mają różne procesy chorobowe i charakteryzują się różnymi objawami.
Na przykład zakażenie FELV postępuje szybciej niż zakażenie FIV i jest związane z mięsakiem limfatycznym i innymi chorobami. W przeciwieństwie do tego, FIV wpływa na gospodarza znacznie wolniej i często uważany jest za stan przewlekły u kotów.
Wiemy również, że jeśli chodzi o diagnozowanie tych infekcji u kotów, wyniki testu na obecność przeciwciał koronawirusa będą się różnić w zależności od FELV/FIV. Pozytywne wyniki któregokolwiek z testów niekoniecznie wskazują na rodzaj wirusa, którego kot może być nosicielem – w celu postawienia dokładnej diagnozy zwykle potrzebne są dalsze badania przesiewowe, takie jak sprawdzenie poziomu białek we krwi lub wykonanie testów wysiękowych na dotkniętych obszarach.
Odczyty FPV vs FIP
FPV (Feline Parvovirus) składa się z wirusa, który atakuje przewód pokarmowy i narządy rozrodcze kotów i może powodować biegunkę, wymioty, odwodnienie, gorączkę, depresję, anoreksję, a nawet śmierć.
Rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni kontakt między zwierzętami podczas wzajemnej pielęgnacji lub pośredni kontakt ze skażonym środowiskiem. Z drugiej strony FIP (zakaźne zapalenie otrzewnej kotów) jest wywoływane przez koronawirusa kotów i dotyka koty w każdym wieku, ponieważ ich układ odpornościowy nie jest w stanie wytworzyć przeciwciał przeciwko niemu.
Objawy kliniczne obejmują niedokrwistość i duszność, a także powiększenie brzucha, gdy występują wysięki z opłucnej lub otrzewnej.
Odczyty FCV vs FIP
Testy wydalania wirusa FCV (Feline Coronavirus) mogą być stosowane do wykrywania oznak obecnego lub poprzedniego zakażenia FCoV, ale wyniki nie zawsze pozwalają na dokładne rozróżnienie między dwoma typami wirusa – wywołującym chorobę znanym jako wirus FIP i niepatogenną wersją jelitową.
Dzieje się tak, ponieważ oba typy mają dokładnie podobne właściwości pod względem wielkości, kształtu i struktury – co utrudnia potwierdzenie, czy u kota wystąpił FIP, czy nie. Pojedynczy wynik testu nie jest w stanie całkowicie odróżnić kotów zarażonych FCoV, u których rozwinie się w pełni wyrażona choroba, od tych, które nigdy nie wykażą żadnych objawów choroby; dlatego też przy próbie zdiagnozowania kotów podejrzanych o FIP zalecane są dodatkowe metody badawcze.
W takich przypadkach testy PCR do klasyfikacji poszczególnych genów odkrytych w koronawirusach kotów mogą pomóc w udzieleniu dokładniejszych odpowiedzi, zamiast polegać wyłącznie na mianach FCV, ponieważ dostępne zestawy do oznaczania miana nie mają znaczenia klinicznego w odróżnianiu wirusów chorobotwórczych, takich jak FECOV i FPIV, od wirusów niepatogennych.
Odczyty toksoplazmozy a FIP
Jeśli chodzi o diagnozowanie chorób u kotów, fałszywie dodatnie wyniki i podobieństwa między różnymi chorobami mogą komplikować sprawę. Chociaż koty zarażone zarówno zakaźnym zapaleniem otrzewnej kotów (znanym jako FIP), jak i toksoplazmozą mogą mieć podobne odczyty, istnieją wyraźne różnice, które należy wziąć pod uwagę podczas próby dokładnego zdiagnozowania choroby.
FIP jest wywoływana przez wirusa, podczas gdy toksoplazmoza jest wywoływana przez wewnątrzkomórkowego pierwotniaka zwanego Toxoplasma gondii. Koty mogą zarazić się FIP poprzez kontakt z innymi kotami będącymi nosicielami wirusa lub picie wody zanieczyszczonej ściekami.
Z drugiej strony, toksoplazmozą zaraża się głównie poprzez spożycie surowego mięsa lub kału innego zwierzęcia, w którym znajdują się cysty w stadium larwalnym, takie jak gryzonie i ptaki.
Oba stany często powodują wysoką liczbę białych krwinek, co wymaga przeprowadzenia testów różnicujących, takich jak poziom albuminy/globuliny, stosunek białka do kreatyniny, między innymi w celu ich rozróżnienia.
Opracowano szczepionki przeciwko FCoV typu I; jednak ich stosowanie w zapobieganiu FIP pozostaje kontrowersyjne ze względu na związane z nimi działania niepożądane, takie jak zapalenie błony naczyniowej oka lub ogniska gorączki, które zmniejszyły się po szczepieniu SCoV u kociąt w wieku 10-26 tygodni, więc obecnie nie zaleca się stosowania szczepionki w celu zapobiegania infekcji, ale raczej wczesne wykrywanie za pomocą testów diagnostycznych zapewniających wyniki pozwalające zidentyfikować, czy kot wykazuje tylko przeciwciała koronawirusa, tj. nie przeszedł jeszcze do pełnej formy aktywowanej wirusem, znanej jako zjadliwa forma ogólnoustrojowa, niezbędna do postawienia diagnozy w przypadku podejrzenia FIP.
Odczyty nowotworów a FIP
Dokładne zdiagnozowanie zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP) może być trudne, ponieważ często ma podobne objawy kliniczne i odczyty do raka. Rak jest najczęstszym pojedynczym schorzeniem u kotów w wieku 2-8 lat, a FIP jest najczęstszą pojedynczą przyczyną chorób u kotów w wieku poniżej 2 lat, co sprawia, że szczególnie ważne jest, aby właściciele kotów rozumieli, w jaki sposób mogą rozróżnić te dwa schorzenia.
W celu dokładnego zdiagnozowania FIP lub raka może być konieczne przeprowadzenie wielu badań, w tym badań krwi sprawdzających poziom białka; prześwietlenia rentgenowskiego; USG; badania płynu mózgowo-rdzeniowego w celu wykrycia białek przeciwciał i określonych antygenów, które są wskaźnikami zakażenia koronawirusem; badania wysięku w celu wykrycia podwyższonej liczby białych krwinek, zmniejszonej liczby limfocytów i immunoglobulin; biopsji sprawdzających błony włókniste / ziarniniaki wewnątrz narządów, takich jak nerki lub wątroba; oraz testy przeciwciał.
Pozytywny wynik jakiegokolwiek testu nie jest równoznaczny z ostateczną diagnozą: przed wyciągnięciem wniosków należy raczej wziąć pod uwagę wszystkie dostępne dane. Ponieważ przy samodzielnym stosowaniu niektórych rodzajów testów mogą wystąpić wyniki fałszywie dodatnie (i odwrotnie), konsultacja weterynaryjna jest niezbędna w przypadku tak wrażliwych przypadków diagnostycznych – zwłaszcza, że dokładne opcje leczenia zależą od prawidłowej identyfikacji któregokolwiek ze schorzeń.
Wnioski
Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów (FIP) jest poważną i często śmiertelną chorobą wirusową, która dotyka zarówno dzikie, jak i domowe koty. Jest zaraźliwa i rozprzestrzenia się poprzez kontakt z zakażonymi odchodami.
Diagnoza może być trudna ze względu na szeroki wachlarz objawów, które różnią się w zależności od kota, dlatego ważne jest, aby właściciele zwierząt zwracali uwagę na wszelkie podejrzane zachowania lub zmiany zdrowotne u swoich kotów.
Badanie FIP obejmuje wiele metod, takich jak badanie krwi, testy wysiękowe, zdjęcia rentgenowskie, ultradźwięki, testy przeciwciał, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego i biopsje – wszystko to razem w celu potwierdzenia diagnozy.