Er zijn vier verschillende stadia van FIP bij een infectie met dit virus: initiële blootstelling en incubatie, primaire viremie, secundaire viremie en klinische FIP.  

Fase van FIP: initiële blootstelling en incubatie

Het Feline coronavirus (FCoV) komt in veel omgevingen voor, dus de kans is groot dat katten er op een bepaald moment in hun leven aan worden blootgesteld.
Deze eerste infectie is meestal goedaardig, maar helaas bestaat er een risico dat het virus muteert en bij sommige katten FIP veroorzaakt.
De incubatietijd voor deze mutatie kan variëren van enkele weken tot enkele jaren, maar katten lopen het meeste risico op het ontwikkelen van klinische FIP binnen de eerste 6 weken nadat ze met het virus zijn besmet.
Experimenten hebben uitgewezen dat slechts zes weken genoeg kan zijn voor een besmette kat om zich te ontwikkelen tot een volledige ziekte.
Tijdens de eerste blootstelling en incubatieperiode is het belangrijk om te weten dat besmette katten een ongewoon grote hoeveelheid virusdeeltjes uitscheiden, waardoor andere huisdieren ook snel besmet kunnen raken.  

Stadium van FIP: Primaire viremie

Primaire viremie is het stadium tijdens een infectie met het Feline Infectieuze Peritonitis (FIP)-virus, waarin het immuunsysteem van katten begint te reageren op de vreemde indringer.
Tijdens deze fase kunnen hoge FCoV-spiegels in het bloed worden aangetroffen.
Dit markeert het begin van de strijd tussen het lichaam van de kat en het virus en geeft ook aan wanneer mutaties waarschijnlijker worden door verminderde weerstand.
Katten met primaire viremie vertonen een verhoogde reactie van hun immuunsysteem dat zijn best doet om hen te beschermen tegen alle schade die wordt veroorzaakt door de ziekteverwekker die het lichaam binnendringt.
Sommige katten zijn in staat om hun lichaam te ontdoen van het virus met een sterke immuunrespons.  

Stadium van FIP: Secundaire Viremie

Secundaire viremie verwijst naar een volgend stadium dat de katten treft die niet in staat waren om het virus af te weren tijdens het primaire stadium.
In dit stadium zijn het beenmerg en andere weefsels binnengedrongen door het virus.
Het virus kan dan geruime tijd in passieve toestand in het beenmerg blijven.
Maar daarnaast begint het FIPV-gehalte in het bloed te stijgen en bereikt het uiteindelijk een punt waarop katten het niet meer onder controle kunnen houden.
Helaas zijn tegen die tijd al veel systemische ontstekingsprocessen begonnen omdat FIPV vitale organen en weefsels heeft aangetast.
Zoals de naam al aangeeft, begint het virus zich tijdens secundaire viremie te verspreiden door andere organen, wat leidt tot ernstigere symptomen die snel levensbedreigend kunnen worden als er niet snel iets aan wordt gedaan.
De ernst van de primaire immuunrespons of hoe goed het lichaam van de kat in staat is om de infectie onder controle te houden, speelt een belangrijke rol bij het bepalen op welk niveau het virus zich verder zal gaan verspreiden dan slechts één orgaansysteem.
Tijdens deze cruciale periode kunnen katten aanhoudende koorts (meer dan 103°F), verminderde eetlust en een algehele verslechtering van hun conditie ervaren als gevolg van hun falende immuunsysteem dat zijn uiterste best doet om de gemuteerde virussen onder controle te krijgen, maar daar niet in slaagt, zodat ze moeten vertrouwen op behandelingsplannen met antivirale middelen en andere medicijnen.  

Stadium van FIP: Klinische FIP

In het klinische stadium van FIP kunnen katten het virus niet meer in bedwang houden.
Dit is deels te wijten aan een verandering in een van de eiwitten in sommige typen FCoV, FIPV genaamd.
FIPV veroorzaakt vasculitis, dat is ontsteking en zwelling rond een groep cellen of organen.
Een ophoping van vocht in lichaamsholten, wat leidt tot vochtophoping en overmatige druk op vitale organen, kan ook voorkomen in dit stadium.
Katten met FIP kunnen symptomen vertonen als gewichtsverlies, koorts, uitdroging, gezwollen buik of kop en ademhalingsmoeilijkheden door congestie van de borstkas.
De vernietiging van infecties in vitale organen begint op dit moment, wat kan leiden tot orgaanfalen.
Dit uit zich meestal later in nieraandoeningen of neurologische schade door ontstekingen in het hersenweefsel.  

Stadium van FIP: Orgaanschade

Dit is het laatste stadium van FIP waarbij de ontsteking al schade aan organen veroorzaakt en de kat andere latere problemen vertoont.
Enkele van de organen die vaak worden aangetast zijn: Buikorganen: FIP resulteert vaak in de vorming van granulomen (kleine knobbeltjes van ontstekingsweefsel) in de buikorganen, zoals de lever, milt en nieren.
Dit kan leiden tot disfunctie en falen van deze organen. Nieren: De nieren kunnen worden aangetast door granulomateuze laesies, wat leidt tot nierfalen. Centraal zenuwstelsel (CZS): FIP kan neurologische symptomen veroorzaken wanneer het het CZS aantast.
Katten met neurologische FIP kunnen gedragsveranderingen, toevallen en problemen met lopen vertonen. Ogen: oogaandoeningen komen vaak voor bij FIP en kunnen leiden tot ontstekingen, troebelheid en soms blindheid.
Dit staat bekend als oculaire of droge FIP. Cardiovasculair systeem: In sommige gevallen kan FIP het hart en de bloedvaten aantasten, wat leidt tot cardiovasculaire problemen.
Deze voortdurende verslechtering bij de kat zal uiteindelijk leiden tot verlamming en uiteindelijk de dood.  

 

Symptomen gebaseerd op de stadia van FIP

Tekenen tijdens de vroege stadia van FIP

Katten kunnen zich presenteren met vroege niet-specifieke symptomen, zoals gedragsveranderingen, gewichtsverlies en verlies van eetlust, evenals wisselende koorts.

Niet-specifieke symptomen FIP heeft een groot aantal niet-specifieke symptomen die gemakkelijk verward kunnen worden met andere ziekten.
Deze eerste symptomen zijn meestal vaag en omvatten lusteloosheid, lethargie, verminderde eetlust, gewichtsverlies en wisselende koorts.
In sommige gevallen vertonen katten gedragsveranderingen die gepaard gaan met deze lichamelijke symptomen.
Het is essentieel om op kleine veranderingen in de gezondheid van je kat te letten, zoals een verhoogd of verlaagd energieniveau, omdat dit het eerste teken van FIP kan zijn.
Ondanks het feit dat het zo vaak voorkomt bij katten, maakt de subtiele oorzaak het moeilijk om het in het beginstadium op te sporen, tenzij je goed let op bijkomende tekenen zoals Anorexia of Pica (een aandoening waarbij ze dingen eten die ze niet zouden moeten eten) die vaak voorkomen tijdens een FIP-infectie.
Fluctuerende koorts kan ook betekenen dat er iets mis is met uw kat, dus let op grote temperatuurschommelingen als u uw kat periodiek gedurende de dag controleert, zoals gedocumenteerde koorts die meer dan 24 uur aanhoudt ondanks behandelingen door een dierenarts.  Diarree Als een kat het Feline Coronavirus (FCoV) binnenkrijgt, infecteert het de dunne darm, wat soms diarree veroorzaakt.
Het virus wordt al twee dagen na de infectie via de ontlasting uitgescheiden en blijft daarna nog enkele weken tot maanden aanwezig.
Vanuit de darm komt het virus in de bloedbaan terecht, wat bij sommige ongelukkige katten resulteert in FIP, maar de meeste katten hebben een succesvolle immuunrespons en raken het virus kwijt, waardoor ze een perfect gezond en normaal leven kunnen leiden.
Een eerste infectie met FCoV op elke leeftijd, niet alleen bij kittens, kan diarree veroorzaken en de ernst ervan kan variëren van mild, via chronisch, tot ernstig en levensbedreigend.
Het virus beschadigt aanvankelijk het slijmvlies van de dunne darm.
Helaas kan FCoV bij sommige katten de dunne darm vrij ernstig beschadigen, wat leidt tot een permanente neiging tot braken of diarree en wat bekend staat als het “malabsorptiesyndroom”, waarbij de aangetaste kat niet in staat is om te profiteren van de voedingsstoffen die hij of zij heeft gegeten, waardoor hij of zij niet voldoende in gewicht toeneemt en niet goed gedijt.  Gedragsveranderingen Bij katten die besmet zijn met FIP kunnen eigenaren eerst minder duidelijke symptomen opmerken, zoals verminderde activiteit, lusteloosheid en gebrek aan eetlust.
Uw kat kan veel minder interactief worden dan voorheen en de voorkeur geven aan een eenzame plek of de hele dag slapen.
Ze kunnen ook interacties met andere huisdieren of mensen gaan vermijden.
Pica is een andere gedragsverandering die geassocieerd wordt met het virus – als je huisdier niet-eetbare dingen begint te eten, kan dit een teken zijn dat hij FIP heeft.
Naast anorexia (totaal verlies van eetlust) kun je zien dat je kat moeite heeft om zichzelf te voeden of geen interesse toont in voedsel als het wordt aangeboden – beide kunnen erop wijzen dat er iets niet in orde is.  Gewichtsverlies en verlies van eetlust Gewichtsverlies en verlies van eetlust zijn twee van de eerste tekenen van FIP.
Als katten voor het eerst besmet raken, vertonen ze misschien pas weken of maanden later symptomen.
Langzaam gewichtsverlies en een verminderde eetlust kunnen echter een indicatie zijn dat er iets mis is.
Gewichtsverlies bij katten is meestal subtiel, maar mag niet onopgemerkt blijven door hun baasjes – een plotselinge gewichtsvermindering van 15-20% in slechts een paar dagen kan duiden op de aanwezigheid van FIP.
Op dezelfde manier kan een verminderde eetlust, zelfs als de kat gunstig voedsel krijgt voorgeschoteld, duiden op een beginnende ziekte. Dit symptoomcomplex kan wijzen op orgaanfalen veroorzaakt door FIP of andere ernstige aandoeningen zoals chronische nieraandoeningen die onbehandeld snel kunnen voortschrijden en levensbedreigend kunnen worden voor katten als ze niet in een vroeg stadium worden ontdekt.
Veel katteneigenaren hebben melding gemaakt van dramatische verschuivingen in energieniveau en activiteit in verband met deze symptomen, wat nog eens benadrukt hoe belangrijk ze zijn bij diagnose- en behandelingsbeslissingen van zowel dierenartsen als huisdiereigenaren.  Schommelende koorts Schommelende koorts bij katten wordt meestal gedefinieerd als afwisselende perioden van hoge en lage temperaturen.
Het is een van de eerste klinische symptomen die in verband worden gebracht met FIP.
Dit soort koorts kan dagelijks schommelen tussen normale lichaamstemperaturen en gevaarlijk hoge temperaturen.
Omdat dit plotseling kan gebeuren, is het belangrijk voor katteneigenaren om de temperatuur van hun huisdier regelmatig in de gaten te houden, omdat plotselinge veranderingen een teken van FIP of een ander ernstig gezondheidsprobleem kunnen zijn.
Het is gemakkelijk om schommelende koorts te verwarren met aanhoudende hoge koorts die katten kunnen hebben als ze ziek zijn, maar het zijn twee totaal verschillende ziekten die verschillende behandelingen vereisen.  

Tekenen tijdens een gevorderd stadium van FIP

  De symptomen kunnen overgaan in ernstigere gevolgen, zoals orgaanfalen en vochtophoping.
Lees verder voor meer informatie! Orgaanfalen Orgaanfalen is een van de ernstigste gevolgen van FIP.
Dit kan verschillende organen aantasten, zoals de nieren, de lever en vele andere.
In een vergevorderd stadium kan orgaanfalen het gevolg zijn.
Deze orgaanschade kan een breed scala aan symptomen veroorzaken, die variëren afhankelijk van de specifieke locaties in het lichaam waar de schade optreedt.
Als de aandoening te lang onbehandeld blijft, betekent dit een enorme belasting voor de algehele lichamelijke gezondheid van het getroffen dier, totdat deze uiteindelijk uitmondt in een catastrofale ziekte of zelfs in de dood als de aandoening niet vroeg genoeg wordt opgemerkt en behandeld.  Aanhoudende hoge koorts Aanhoudende koorts is een veel voorkomend klinisch teken dat geassocieerd wordt met een gevorderd stadium van Feline Infectieuze Peritonitis (FIP).
Deze koorts kan een temperatuur tussen 102 °F en 105 °F bereiken en weken of maanden aanhouden.
Het is belangrijk om een vroege diagnose te stellen omdat dit helpt om andere ziekten uit te sluiten en een behandeling in te stellen.
De koorts wordt veroorzaakt door ontsteking als gevolg van een wijdverspreide infectie, die gepaard kan gaan met symptomen zoals lusteloosheid, buikzwelling, verlies van eetlust, gewichtsverlies en geelzucht.
Als de koorts aanhoudt ondanks een antibioticakuur of ontstekingsremmende medicatie, kan dit wijzen op FIP.
De hoge temperatuur normaliseert vaak zodra de juiste behandeling begint.  Vochtophoping Vochtophoping is een belangrijk teken van FIP bij katten en kan op verschillende plaatsen in het lichaam voorkomen.
In de borstkas hoopt zich vocht op rond het hart en de longen, wat leidt tot bewegingsbeperkingen en ademhalingsmoeilijkheden.
Daarnaast kunnen lymfeklieren opgezwollen raken door verstopping als gevolg van overmatige vorming van eiwitrijke vloeistofcellen, pleurale effusie genoemd.
Vocht kan zich ook ophopen in andere organen, zoals de buik of het scrotum, waardoor deze gebieden opzwellen en pijnlijk zijn voor je kat.
Verder kunnen de ogen van je kat tekenen vertonen van deze ophoping binnenin, zoals kleurveranderingen of troebelheid, verdikking van het hoornvlies (hoornvliesoedeem) hypopyon (een wit schuim aan de achterkant van het oog) of netvliesloslating door verhoging van de intraoculaire druk veroorzaakt door de FIP-infectie.  Oogproblemen Oogproblemen zijn een veel voorkomende indicator van FIP.
Oogletsels gekenmerkt door Pyogranulomateuze Anterior Uveïtis kunnen voorkomen bij katten met FIP.
Symptomen zijn onder andere ontsteking van de oogbol, scheelzien, gezwollen derde oogleden en vergrote ogen die het gezichtsvermogen kunnen aantasten of zelfs tot blindheid kunnen leiden als ze onbehandeld blijven.
Dieren die dit type oculaire verschijnselen ervaren, kunnen een verhoogde traanproductie vertonen en ook bloeden uit het oog als gevolg van zweren veroorzaakt door de infectie.
Daarnaast kunnen neurologische symptomen gerelateerd aan FIP het zenuwstelsel aantasten – inclusief gezichtsvermogen en oogproblemen zoals samengetrokken pupillen die niet goed reageren op lichtveranderingen.
Tot slot is in sommige gevallen van natte FIP een verhoging van de intraoculaire druk in combinatie met een verdikking van het hoornvlies waargenomen, wat na verloop van tijd kan leiden tot verlies van gezichtsvermogen als het niet goed of niet snel genoeg wordt behandeld.