Λοιμώδης περιτονίτιδα αιλουροειδών: FIP: Παράγοντες κινδύνου

Ποιοι είναι ορισμένοι από τους παράγοντες κινδύνου της FIP; Ορισμένες γάτες είναι πιο επιρρεπείς στην FIP από άλλες, παρόλο που ο κοροναϊός που ευθύνεται γι’ αυτό βρίσκεται παντού.
Παρακάτω παρατίθενται ορισμένοι από τους παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν τον κίνδυνο μια γάτα να πάθει FIP.  Ηλικία Το 50% των γατών που αναπτύσσουν FIP είναι ηλικίας κάτω των 2 ετών, οπότε πιθανότατα μολύνθηκαν ως γατάκια, όταν το ανοσοποιητικό τους σύστημα ήταν πολύ μικρό για να αντιμετωπίσει τη μόλυνση από τον FCoV.
Οι νεαρότερες γάτες και οι ηλικιωμένες γάτες έχουν συχνά ανώριμο ή εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα που μπορεί να τις θέσει σε μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν FIP.
Τα νεαρά γατάκια μπορεί επίσης να έχουν εκτεθεί στον ιό όταν βρίσκονταν σε κυνοκομεία ή καταφύγια.  Φυλή ως παράγοντες κινδύνου FIP Ορισμένες φυλές, όπως οι καθαρόαιμες γάτες ή εκείνες που προέρχονται από κυνοκομεία, ενδέχεται να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο για FIP.
Οι περσικές γάτες και οι συγγενείς φυλές φαίνεται να είναι πιο ευάλωτες.
Υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι γάτες Περσίας φέρουν “προδιαθεσικά αλληλόμορφα” για την πάθηση αυτή, τα οποία τις αφήνουν ευάλωτες όταν εκτίθενται στον ιό που προκαλεί τη FIP.
Οι γάτες από εκτροφεία ή καθαρόαιμες γραμμές μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στην ανάπτυξη FIP.
Οι Αβησσυνίες, οι Βεγγάλες, οι Μπέρμαν, οι Ιμαλαϊκές, οι Ράγκντολ και οι Ρεξ έχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου σε σύγκριση με άλλες γάτες.
Άλλες φυλές γατών, συμπεριλαμβανομένων των Μπουρμέζ, των εξωτικών κοντομάνικων, των Μανξ, των Περσών και των ρωσικών μπλε, έχουν επίσης βρεθεί ότι είναι πιο επιρρεπείς στη FIP λόγω της γενετικής και της αυξημένης έκθεσής τους σε προγράμματα αναπαραγωγής.
Θεωρείται ότι ορισμένοι γενετικοί παράγοντες που σχετίζονται με τις γάτες Περσίας (και τις συναφείς φυλές τους) τις καθιστούν ελαφρώς λιγότερο ικανές από άλλα είδη αιλουροειδών στον έλεγχο του ιού που προκαλεί τη FIP – καθιστώντας τις πιο επιρρεπείς στη μόλυνση σε περίπτωση που έρθουν σε επαφή με αυτόν.  

Πολυπληθείς συνθήκες διαβίωσης Οι γάτες που ζουν σε πολυπληθή ή στρεσογόνα περιβάλλοντα, όπως νοικοκυριά με πολλές γάτες ή καταφύγια, μπορεί να έχουν υψηλότερο κίνδυνο έκθεσης στον κοροναϊό των αιλουροειδών, ο οποίος μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα εμφάνισης FIP.
Ορισμένοι παράγοντες κινδύνου FIP που σχετίζονται με τη διαβίωση σε συνθήκες συνωστισμού περιλαμβάνουν τη στενή γειτνίαση με άλλες γάτες, τους κοινούς πόρους (όπως τα πιάτα τροφής, τα κουτιά απορριμμάτων και τα κρεβάτια) και το εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα λόγω στρες.
Η έκθεση σε άλλες γάτες αποτελεί σημαντικό παράγοντα μετάδοσης, καθώς οι μολυσμένες γάτες αποβάλλουν τον ιό στο σάλιο ή στα κόπρανά τους.
Η στενή επαφή μεταξύ των γατών επιτρέπει την ευκολότερη εξάπλωση του ιού.
Σε νοικοκυριά με πολλές γάτες και καταφύγια είναι σημαντικό να μειώνονται οι πιθανότητες μετάδοσης με την προώθηση καλών πρακτικών υγιεινής, όπως η απολύμανση των επιφανειών με οικιακό καθαριστικό και το τακτικό πλύσιμο των χεριών μεταξύ των χαϊδεμάτων διαφορετικών αιλουροειδών.
Είναι επίσης σημαντικό να ενθαρρύνετε υγιείς συμπεριφορές μεταξύ των γατών, συμπεριλαμβανομένης της παροχής άφθονου χώρου ανά γάτα, ώστε να μην τσακώνονται για την επικράτεια.
Χρησιμοποιήστε μέτρα καταπολέμησης παρασίτων, όπως θεραπείες πρόληψης ψύλλων, εάν είναι απαραίτητο, και προσφέρετε δραστηριότητες εμπλουτισμού, όπως παιχνίδια/τραπεζάκια/πύργους αναρρίχησης κ.λπ.
Βεβαιωθείτε ότι οι γάτες τρέφονται εξίσου, χωρίς να χρειάζεται να “παλεύουν” για την τροφή και παρέχετε άνετους χώρους ανάπαυσης.  Γενετική Ορισμένες γάτες μπορεί να έχουν μια γενετική προδιάθεση που τις καθιστά πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη FIP.
Αυτό μπορεί να σχετίζεται με το ανοσοποιητικό τους σύστημα ή την ικανότητά τους να ελέγχουν τον κοροναϊό των αιλουροειδών.
Η γενετική σύσταση μιας γάτας μπορεί να την κάνει πιο ευάλωτη στη μόλυνση, είτε καθιστώντας την ανίκανη να αναγνωρίσει και να καταπολεμήσει τα εισβάλλοντα σωματίδια του ιού είτε καθιστώντας τις κυτταρικές μεμβράνες της λιγότερο ανθεκτικές έναντι του ιού.
Μπορούν επίσης να καταστήσουν ορισμένα κύτταρα στις γάτες ευαίσθητα σε μια ανοσολογική απόκριση που θα προκαλέσει φλεγμονή που θα οδηγήσει σε περαιτέρω βλάβη των ιστών.
Επιπλέον, ορισμένες γάτες μπορεί να μην έχουν την ικανότητα ελέγχου του πολλαπλασιασμού του επικίνδυνου στελέχους του κοροναϊού της γάτας που σχετίζεται με τη FIP, αυξάνοντας έτσι την ευαισθησία τους για την ανάπτυξη αυτής της πάθησης.  Στρες Το στρες Το στρες επηρεάζει αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα των γατών, μειώνοντας την ικανότητά τους να καταπολεμούν τις λοιμώξεις.
Οι γάτες μπορεί να στρεσαριστούν όταν βιώνουν οποιαδήποτε σημαντική αλλαγή στο περιβάλλον ή τη ρουτίνα τους, όπως μετακόμιση ή γνωριμία με ένα νέο κατοικίδιο ζώο.
Όταν μια γάτα εκτίθεται σε στρεσογόνους παράγοντες, το σώμα της απελευθερώνει ορμόνες που καταστέλλουν την παραγωγή και τη λειτουργία ορισμένων κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος.
Αυτό προκαλεί μείωση της συνολικής απόδοσης του ανοσοποιητικού συστήματος της γάτας, καθιστώντας την πιο ευάλωτη όχι μόνο στη FIP αλλά και σε άλλες ασθένειες ή νοσήματα, όπως αυτά που προκαλούνται από παράσιτα και βακτήρια.
Οι περισσότερες γάτες που αναπτύσσουν FIP έχουν ιστορικό στρες μερικές εβδομάδες έως μήνες πριν από την ανάπτυξη της FIP.
Ως εκ τούτου, η παροχή στα κατοικίδιά σας δραστηριοτήτων εμπλουτισμού του περιβάλλοντος και η ελαχιστοποίηση των πιθανών πηγών στρες μπορεί να συμβάλει στη μείωση της ευπάθειάς τους σε αυτή τη νόσο.  

Κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος Οι γάτες με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως εκείνες που πάσχουν από τον ιό της λευχαιμίας των αιλουροειδών (FeLV) ή τον ιό της ανοσοανεπάρκειας των αιλουροειδών (FIV), διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης FIP.
Ο FeLV και ο FIV είναι ιογενείς λοιμώξεις που προσβάλλουν τις γάτες, οι οποίες επιτίθενται αμφότερες στο ανοσοποιητικό σύστημα της γάτας.
Ως αποτέλεσμα, οι γάτες με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα λόγω ενός από τους δύο ιούς συχνά δυσκολεύονται να καταπολεμήσουν άλλες ασθένειες ή νοσήματα, συμπεριλαμβανομένης της FIP.
Οι γάτες με υποκείμενες ασθένειες όπως ο FeLV ή ο FIV μπορεί να είναι λιγότερο ικανές να οργανώσουν μια αποτελεσματική αντίδραση κατά της λοίμωξης από τον κοροναϊό όταν εκτίθενται σε αυτήν και είναι πιο πιθανό να υποκύψουν στην ανάπτυξη της νόσου.
Ο καλύτερος τρόπος για να ελαχιστοποιήσουν οι γονείς κατοικίδιων ζώων τον κίνδυνο της γάτας τους να αναπτύξει FIP είναι να γνωρίζουν το ιστορικό της υγείας της.
Οι τακτικές επισκέψεις στον κτηνίατρο θα πρέπει να περιλαμβάνουν ενδελεχή έλεγχο της συνολικής υγείας του κατοικίδιου ζώου σας, συμπεριλαμβανομένων των εξετάσεων για αυτούς τους ιούς, ώστε να μπορείτε να εντοπίζετε έγκαιρα τυχόν σημάδια και να παρέχετε στη γάτα σας την κατάλληλη φροντίδα και θεραπεία, εάν είναι απαραίτητο.