Levering binnen 1 dag vanuit 15 lokale magazijnen naar alle Amerikaanse regio's, Canada, VK, EU-landen, Midden-Oosten, Latijns-Amerika, Azië, Australië en Nieuw-Zeeland.
Praat met onze chatbot Clawdia voor directe antwoorden of stuur ons een e-mail support@fipmed.co voor antwoorden binnen 2 uur.

Wat te doen bij vocht in de buik veroorzaakt door natte of etterende FIP?

Het verband tussen FIP en buikvocht

FIP veroorzaakt ophoping van vocht in de buik van de kat, dus het is belangrijk om zowel de symptomen als de gevolgen te begrijpen.

Hoe vocht zich opbouwt bij FIP

Feline infectieuze peritonitis (FIP) is een ernstig en meestal dodelijk virus bij katten.
Het treedt op wanneer het coronavirus, dat al in de darmen van de kat aanwezig is, zich agressiever begint te vermenigvuldigen en zich verspreidt naar andere delen van het lichaam.
Wanneer dit gebeurt, resulteert dit in een ontstekingsreactie van het immuunsysteem die leidt tot vochtophoping in verschillende organen zoals de buik of borst.
Het vasthouden van vocht gebeurt door een verhoogde doorlaatbaarheid van de bloedvaten en een verminderde lymfedrainage.
Dit proces beïnvloedt ook weefselbeschadiging, wat leidt tot verdere cellulaire schade door fibrose en collageenvorming als gevolg van chronische ontsteking.
De buikzwelling veroorzaakt door FIP kan heel zichtbaar zijn als een vergroting rond de buik die zacht maar soms ook stevig aanvoelt door de stroperige textuur – iets wat lijkt op rubbercement als je het aanraakt; er kunnen ook vlekken, strengen of klonters fibrine te zien zijn, afhankelijk van hoe lang het al aanwezig is.
Naast het feit dat het er visueel anders uitziet dan andere soorten vloeistoffen die in dieren worden aangetroffen, zijn wetenschappers in staat geweest om alfa-1 zuur glycoproteïne (AGP) te identificeren dat vaak verhoogd is in serummonsters die zijn genomen tijdens pre-mortemonderzoeken van effusies die hoger zijn dan verwacht in vergelijking met katten die geen effusie hebben onder normale omstandigheden.

Zichtbare tekenen van FIP Effusie

Katten die lijden aan FIP kunnen een vergrote buik hebben, niet goed op temperatuur komen en zich ongemakkelijk voelen als ze langs hun zij worden aangeraakt.
De hydratatiestatus moet ook worden geëvalueerd, omdat uitdroging kan optreden als gevolg van ernstige buikzwelling in verband met FIP.
Bij het palperen tijdens een lichamelijk onderzoek ziet het vocht in verband met FIP er vaak stroperig, kleverig, schuimig en lichtgeel van kleur uit.
In sommige gevallen kunnen er zelfs vlekjes of draadjes zichtbaar zijn in de vloeistof die verband houden met fibrineafzettingen die specifiek zijn voor dit ziekteproces; een nauwkeurige diagnose met behulp van laboratoriumtestmethoden zoals cytologie en serologie is echter nodig voor een goede bevestiging van deze aandoening voordat de behandeling begint.

Rol in diagnose en behandeling

Wanneer bij katten FIP wordt vermoed, speelt buikvocht een belangrijke rol in de diagnose.
Een van de manieren waarop het kan helpen een positieve diagnose te stellen, is door een procedure uit te voeren die ‘centesis’ wordt genoemd, oftewel het verzamelen van wat van dit vocht en het analyseren ervan op sporen van infectieveroorzakende stoffen die specifiek zijn voor FIP.
Dit maakt de diagnose nauwkeuriger in vergelijking met het vertrouwen op scans zoals CT-scan of echografie, die meestal worden gebruikt bij het diagnosticeren van deze aandoening.
Met vloeistofanalyse kunnen dierenartsen de ophoping van een antilichaam opsporen dat bekend staat als het feline coronavirus (FCoV) antigeen dat de neiging heeft om zich samen met ascites op te hopen in gevallen waarin FIP zich ontwikkelt.

Wanneer moet je buikvocht verwijderen bij effusieve FIP-katten?

Moet je deze vloeistof verwijderen nu je de oorzaak kent?
Dat hangt ervan af.
We hebben hieronder twee fictieve situaties opgenomen, samen met de door ons voorgestelde handelwijze voor elke situatie. Scenario I

De vergroting van de buik is duidelijk zichtbaar.
Uw kat eet, drinkt en ademt echter probleemloos.
In dit geval raden we niet aan om de vloeistof eruit te halen.
Begin snel met de GS-441524 therapie en je zult zien dat de omvang van de buikzwelling afneemt.
De FIP-virussen worden gestaag uit het lichaam verdreven wanneer het buikvocht geleidelijk weer door het lichaam wordt opgenomen.
Omdat er in deze situatie een groter risico op kwaad dan goed is, raden we af om buikvocht af te tappen.
Het verloren vocht zal snel weer terugkomen, vaak ten koste van de eiwitinname en uitdroging.
Vermijd nog meer schade aan het toch al kwetsbare systeem van je kat als hij regelmatig eet en drinkt en geen moeizame ademhaling heeft. Scenario II De vergroting veroorzaakt ademhalings- of eetproblemen. In dit scenario moet een deel van het vocht, maar niet alles, worden verwijderd.
Ademhalingsmoeilijkheden leiden tot hartstress, wat zich uit in een verhoogde hartslag en moeizame hartslagen.
In extreme omstandigheden kan deze stress leiden tot hartfalen.
Uitdroging en uitputting van eiwitten zullen het gevolg zijn van het verwijderen van buikvocht.
In dit geval zijn de voordelen van vochtafvoer groter dan de nadelen.
Houd er rekening mee dat overmatige vochtverwijdering een gevaarlijke schok kan veroorzaken in het systeem van je kat en de dood tot gevolg kan hebben.
Over het algemeen adviseren we om niet meer dan 30% van het totale buikvocht te verwijderen.
In vergelijking met de behandeling van volwassen katten in de bloei van hun leven, moet je bij de behandeling van kittens en oudere katten met natte FIP voorzichtiger zijn door minder vocht af te voeren.
Houd er rekening mee dat, tenzij je kat GS-441524 antivirale medicatie krijgt, het vocht terug zal komen. Opmerkingen voor verwijdering: Het verwijderen van buikvocht bij katten met de diagnose effusieve FIP is geïndiceerd om de buikzwelling te verminderen en de kat verlichting te bieden.
Doorgaans is na één of twee weken behandeling een vermindering van de buikzwelling te zien, mits het vocht is verwijderd.
Als een effusie groot genoeg is, moet worden overwogen om deze te verwijderen door middel van taperingtechnieken zoals abdominocentese/thoracocentese of intercostale drainage, waarna dexamethason in de borst- of buikholte kan worden geïnjecteerd.
Dit helpt de ontsteking die gepaard gaat met FIP te verminderen, wat leidt tot meer comfort en een betere prognose voor de kat.
Echter, de remissieperioden die gepaard gaan met het verwijderen van effusies zijn over het algemeen van tijdelijke aard en katten hervallen meestal snel als er geen uitgebreide zorg wordt verleend nadat hun symptomen aanzienlijk zijn verminderd na de procedure.

Methoden voor het verminderen van vochtophoping

Bij infectieuze buikvliesontsteking bij katten worden vaak de volgende procedures gevolgd: Veterinaire evaluatie: Een dierenarts of iemand die onder zijn supervisie werkt, moet de operatie altijd uitvoeren.
De dierenarts zal de kat lichamelijk onderzoeken, echografie gebruiken of andere diagnostische procedures uitvoeren om de aanwezigheid van ascitisch vocht te bevestigen voordat hij verder gaat met de behandeling.
Voorbereiding vóór de ingreep: Pre-operatieve voorbereidingen omvatten het verdoven of verdoven van de kat om het comfortabeler te maken en de angst te verminderen.
Het scheren en steriliseren van het buikgebied is een gebruikelijke praktijk om infectie te voorkomen.
Plaatsing van de naald of katheter: De dierenarts brengt een dunne naald of katheter door de buikwand in de buikholte.
Het is gebruikelijk om ultrasone begeleiding te gebruiken om te helpen bij het plaatsen en om onbedoeld letsel aan inwendige organen te voorkomen.
Drainage van vocht: Ascitisch vocht wordt voorzichtig en langzaam uit de buik gedraineerd in een steriele container.
De ernst van de ziekte van de kat en de hoeveelheid ascites bepalen hoeveel vocht er moet worden afgevoerd.
Om de zwelling en pijn in de buik te verlichten, wordt de behandeling vaak voortgezet tot er voldoende vocht is afgevoerd.
Bewaking: De hartslag en ademhaling van katten worden de hele tijd dat ze in de operatiekamer zijn gecontroleerd.
Verzorging na de ingreep: De dierenarts zal de kat nauwlettend observeren terwijl deze herstelt van de procedure.
Na een operatie hebben sommige katten pijnmedicatie, vocht en antibiotica nodig om infectie te voorkomen.
Het is mogelijk om de buik te verbinden of te hechten om het gaatje te dichten.  

Ondersteunende zorg om kat comfortabeler te maken

Ondersteunende zorg voor katten met de diagnose FIP is essentieel om de kat comfortabeler te maken en de kwaliteit van leven te verbeteren.
Antibiotica met een breed spectrum zijn vaak aanbevolen behandelingen voor de ondersteuning van FIP-katten, omdat ze kunnen helpen bij het verminderen van ontstekingen en het beheersen van secundaire infecties.
Onderhuidse vloeistoffen zijn ook belangrijk om ervoor te zorgen dat de kat gehydrateerd blijft en helpt een optimale lichaamsconditie te behouden.
Huismiddeltjes zoals pompoenpuree of probiotica kunnen worden gebruikt om sommige symptomen, zoals diarree, die voorkomen bij FIP te verlichten.
Het is ook belangrijk om ondersteunende zorg te bieden, zelfs als er geen effusie wordt gevonden tijdens een diagnostische procedure, wat vaak het geval is in sommige gevallen van effusieve feline infectieuze peritonitis.
Dit kan het gebruik van intraveneuze vloeistoffen omvatten om het vochtgehalte op peil te houden als orale rehydratie niet lukt, evenals eetlustopwekkende middelen of voedingssupplementen die kunnen worden voorgeschreven door een voedingsdeskundige, afhankelijk van hun individuele behoeften. Daarnaast zal een ervaren dierenarts eventuele zwellingen in de buik van je kat in de gaten houden, omdat dit kan wijzen op vochtophoping als gevolg van onderliggende gezondheidsaandoeningen die verband houden met FIP.  

error: Content is protected
0