Właściwe dawkowanie ma kluczowe znaczenie w leczeniu FIP. Ważne jest, aby ściśle przestrzegać przepisanej dawki i nie dostosowywać jej bez konsultacji z lekarzem weterynarii.
Niedokładne dawkowanie może prowadzić do nieskutecznego leczenia lub nawet niekorzystnego wpływu na zdrowie kota.

Jest to najczęściej stosowana metoda leczenia FIP, a także najbardziej udokumentowana. Jest skuteczny we wszystkich postaciach FIP (przy prawidłowym dawkowaniu).

Typowy protokół obejmuje 12 tygodni (84 dni) ciągłego leczenia:

Dawkowanie w przypadku wstrzyknięć:

6 mg/kg dla mokrego i suchego FIP

8 mg/kg dla FIP ocznego

10 mg/kg dla FIP o podłożu neurologicznym

Nasz kalkulator został opracowany w celu uproszczenia obliczeń. Aby uzyskać dokładniejsze dawkowanie, można sprawdzić powyższe ilości lub poprosić lekarza weterynarii o ustalenie odpowiedniej dawki.

Dawkowanie tabletek:

* Dla FIP mokrego i FIP suchego

3 kg

1x 30 mg tabletka Fipmed (z rzeczywistą ilością 45 mg GS441524. Około 75% wchłaniania po strawieniu)

4 kg

1x tabletka Fipmed 40 mg (z rzeczywistą ilością 60 mg GS441524. Około 75% wchłaniania po strawieniu)

5 kg

1x 50 mg tabletka Fipmed (z rzeczywistą ilością 75 mg GS441524. Około 75% wchłaniania po strawieniu)

* W przypadku FIP ocznego i neurologicznego należy podwoić dawkę. Należy przyjmować dwie tabletki zamiast jednej.

* Należy pamiętać, że jest to oficjalna zalecana dawka dla GS441524.
Należy uważać na wszelkie inne instrukcje dotyczące dawkowania.
Jeśli zalecana jest wyższa dawka, może to oznaczać, że lekiem nie jest GS441524, ale EIDD 2801.
EIDD2801 ma wysoką toksyczność i właściwości mutagenne.
Może powodować raka u kotów w późniejszym okresie życia. EIDD2801 jest produkowany głównie w formie kapsułek.

Dostosowanie dawki w trakcie leczenia

Zalecamy modyfikację dawki wraz z cotygodniowymi kontrolami masy ciała.
Wiele z tych kotów może znacznie przybrać na wadze, albo dlatego, że są tak chude na początku, albo dlatego, że rosną, albo z obu tych powodów.
Jeśli dojdzie do utraty masy ciała w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia, nie należy zmniejszać dawki.
Brak przyrostu masy ciała podczas leczenia jest uważany za zły znak.

Nie należy zwiększać dawki, chyba że istnieją ku temu istotne powody, takie jak niepowodzenie, powolny postęp, niski poziom aktywności, brak ustąpienia początkowych wskaźników klinicznych lub zmiana postaci choroby obejmująca objawy okulistyczne lub neurologiczne.

W tym miejscu pojawia się sztuka, ponieważ nie chcesz zbytnio skupiać się na konkretnych poziomach krwi, które nie są typowe, i przeoczyć ogólny stan zdrowia kota.

Na przykład globulina może być nadal nieco wysoka, ale inne istotne odczyty badań krwi i stan zdrowia są w porządku.
Jeśli istnieje istotny powód do zwiększenia dawki, powinna ona zawsze wynosić od +2 do +5 mg/kg dziennie przez co najmniej 4 tygodnie.
Jeśli 4 tygodnie wydłużają 12-tygodniowy czas leczenia, czas leczenia jest wydłużany w celu dostosowania.

Należy oczekiwać pozytywnej odpowiedzi na każde zwiększenie dawki, a brak poprawy wskazuje, że dawka jest nadal niewystarczająca, występuje oporność na lek, kot nie ma FIP lub istnieją inne choroby komplikujące leczenie.

Wiedza o tym, kiedy kot jest w pełni wyleczony z FIP

Jedną z najtrudniejszych decyzji jest wybór momentu zaprzestania leczenia.
Chociaż niektóre koty, często młodsze z mokrym FIP, można wyleczyć w ciągu zaledwie 8 tygodni, a być może wcześniej, zwykle czas leczenia wynosi 12 tygodni.
Niektóre koty mogą nawet wymagać modyfikacji dawki, a nawet wydłużenia czasu trwania terapii.

Krytyczne wartości krwi, takie jak poziom hematokrytu, białka całkowitego, albuminy i globuliny, a także całkowita liczba WBC i bezwzględna liczba limfocytów, zwykle normalizują się u kotów w wieku 8-10 tygodni, kiedy to często występuje nieoczekiwany wzrost poziomu aktywności.
Uważa się, choć nie zostało to potwierdzone, że odporność kota na wirusa rozwija się między 8 a 10 tygodniem życia.

Niestety, nie ma łatwego testu, który pozwoliłby określić, czy doszło do wyleczenia, a strach przed nawrotem choroby czasami popycha właścicieli, doradców ds. leczenia i weterynarzy do kontynuowania terapii dłużej niż 84 dni.

Strach przed nawrotami będzie również zachęcał osoby uczestniczące w procesie decyzyjnym do nadmiernej ostrożności w odniesieniu do pojedynczych odczytów krwi, które są nieco anomalne, takie jak nieco wysoka globulina lub nieco niski stosunek A:G.

Należy pamiętać, że normalny zakres wartości krwi obejmuje większość zwierząt, ale jest to krzywa w kształcie dzwonu, a kilka wyjątkowych przypadków będzie miało wartości na obrzeżach tych krzywych.
Należy wziąć pod uwagę stopień patologii, który może pojawić się w brzuchu chorego na FIP, a także to, jak blizny i inne trwałe skutki mogą wpływać na normalny wygląd kotów, które były prawidłowo leczone.
Kiedy pojawiają się takie obawy, lepiej jest zbadać cały obraz, a nie tylko jeden mały aspekt.

Najważniejszym rezultatem leczenia jest powrót do normalnego stanu zdrowia, na który składają się dwa elementy – zewnętrzne oznaki zdrowia i wewnętrzne oznaki zdrowia.
Zewnętrzne oznaki zdrowia obejmują powrót do normalnego poziomu aktywności, apetyt, odpowiedni przyrost masy ciała i/lub wzrost oraz jakość sierści.
Ta ostatnia jest często jednym z najlepszych wskaźników zdrowia kota.

Powrót do normy pewnych podstawowych wartości w oparciu o okresową pełną morfologię krwi (CBC) i profile chemiczne surowicy jest jednym z wewnętrznych markerów zdrowia.
Hematokryt oraz względna i bezwzględna całkowita liczba białych krwinek, neutrofili i limfocytów są najbardziej istotnymi zmiennymi w CBC.
Panel chemii surowicy (lub panel elektroforezy surowicy) zawiera następujące istotne wartości: białko całkowite, globulina, albumina i stosunek A:G.
Poziom bilirubiny jest często podwyższony u kotów z wybujałym FIP i może być wykorzystywany do śledzenia stopnia i czasu trwania stanu zapalnego.

W obliczu niejednoznacznych niepewności wynikających z wielu metod testowych, ostateczna decyzja o przerwaniu lub przedłużeniu terapii powinna zawsze opierać się na zewnętrznych przejawach zdrowia, a nie na wynikach pojedynczego testu.

Metoda administracji

Optymalna dawka leku FIP ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia jego skuteczności.
Zalecaną drogą podawania GS-441524 są zastrzyki podskórne.
Z drugiej strony, preparaty doustne są podawane kotom poprzez zmieszanie ich z karmą lub bezpośrednio przez strzykawkę doustną.

Leki, których należy unikać

L-lizyna: Nigdy nie podawaj L-lizyny kotu z zakażeniem Fe-CoV lub FIP, ponieważ jest ona wroga wobec argininy, która jest niezbędna do funkcji immunologicznych.

Sterydy po ustabilizowaniu: We wczesnym stadium choroby może być konieczne podawanie leków wspomagających (objawowych), aby utrzymać koty przy życiu na tyle długo, by leki przeciwwirusowe mogły zacząć działać. Do leków tych często zalicza się środki przeciwzapalne (kortykosteroidy, NLPZ). Zaleca się unikanie nadmiernego stosowania tych leków, chyba że na krótką metę i tylko wtedy, gdy istnieje ku temu istotne uzasadnienie, zwłaszcza u kotów w bardzo złym stanie zdrowia w ciągu pierwszych kilku dni.

Głównym celem leczenia FIP jest zapobieganie replikacji wirusa w makrofagach, co natychmiast zatrzyma wytwarzanie różnych cytokin zapalnych i immunosupresyjnych, które wywołują objawy FIP. Podczas gdy niektóre leki, takie jak kortykosteroidy i NLPZ, mogą redukować cytokiny zapalne, GS-441524 całkowicie blokuje te szkodliwe cytokiny. W ciągu 24-48 godzin FipMed spowoduje znaczną poprawę temperatury, aktywności, głodu i innych objawów. Poprawa ta będzie znacznie większa niż w przypadku jakiegokolwiek innego leku. W rezultacie, o ile nie ma istotnego powodu, aby kontynuować stosowanie innych leków, należy je odstawić, gdy tylko nastąpi zauważalna i stała poprawa objawów FIP.

Oprócz maskowania objawów związanych z FIP, steroidy mogą zakłócać dystrybucję GS-441524 przez barierę krew-mózg.
Kilka badań wykazało, że steroidy mogą zmniejszać przepuszczalność przez barierę krew-mózg.
U kotów zmniejszona przepuszczalność może zmniejszać skuteczność GS-441524 i zwiększać prawdopodobieństwo nawrotu choroby.

Niektóre antybiotyki: Antybiotyki fluorochinolonowe zawierają fluor i mogą przenikać do mózgu/układu nerwowego. Z tego powodu ich skutki uboczne mogą powodować objawy neurologiczne. Ponieważ leczymy bardzo chore kocięta, chcemy starać się nie dodawać nowych objawów, które mogłyby zmylić leczenie, jeśli to możliwe. Jeśli lekarz weterynarii uważa, że antybiotyk fluorochinolonowy jest potrzebny, należy postępować zgodnie z jego zaleceniami, ponieważ istnieją choroby, które wymagają stosowania tej klasy leków.

Leki, które mogą wpływać na OUN: FIP może przenikać przez barierę krew-mózg. Gdy się rozwinie, może być bardzo trudna do wyleczenia u kotów z objawami neurologicznymi i ocznymi. Koty, które były zarażone przez dłuższy czas, są bardziej narażone na wystąpienie objawów neurologicznych, co sugeruje, że wirus zaatakował mózg. Dotyczy to zdecydowanej większości pacjentów z suchym FIP. Leki wpływające na ośrodkowy układ nerwowy mogą wpływać na przepuszczalność bariery krew-mózg, co może zmniejszać skuteczność leczenia FIP.

Wreszcie, wiedza na temat prawidłowego leczenia FIP może pomóc zwiększyć szanse kota na wyzdrowienie i przedłużyć jego życie.
Skontaktuj się z nami lub swoim lekarzem weterynarii w sprawie zalecanych dawek i częstotliwości dawkowania, a także wszelkich pytań dotyczących technik podawania.