Τι πρέπει να προσέχω όταν λαμβάνω θεραπεία για την FIP;

Είναι πολύ σημαντικό να αξιολογείται η κλινική ανταπόκριση- εάν δεν βελτιώνεται, μπορεί να απαιτείται υψηλότερη δοσολογία.
Όταν μια γάτα είναι καλά, ειδικότερα, είναι καλύτερο να κάνετε τακτικές εξετάσεις αίματος, αλλά να σημειώσετε ότι αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι αγχωτικό και δαπανηρές επισκέψεις στην κλινική.
Παρακολούθηση της θεραπείας της FIP: θα πρέπει να είναι επαρκής για τη μέτρηση της ανταπόκρισης σε αυτές τις περιπτώσεις.
Καλό είναι να παροτρύνετε τους ιδιοκτήτες γατών να ζυγίζουν τα κατοικίδιά τους στο σπίτι χρησιμοποιώντας προσιτές ζυγαριές για μωρά και να καταγράφουν την πείνα, τη συμπεριφορά, τον ρυθμό αναπνοής και άλλους σχετικούς παράγοντες σε ένα ημερολόγιο.
Οι ακόλουθες συμβουλές υπόκεινται σε τροποποίηση με βάση την αντίδραση της γάτας στη θεραπεία: – Αναμένεται ότι η νορμοθερμία και η συμπεριφορά θα βελτιωθούν εντός 48 ωρών.
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να λάβετε μια προφορική ενημέρωση σχετικά με την εξέλιξη της γάτας και το πόσο εύκολο είναι να τη φαρμακοθεραπεύσετε.
– Μετά από δύο εβδομάδες, είναι σημαντικό να αξιολογηθεί το βάρος, η συμπεριφορά και οι εκχυμώσεις (εσωτερική σάρωση, μέτρηση της περιμέτρου της κοιλιάς).
Η βιοχημεία του ορού και η αιματολογία μπορούν επίσης να αξιολογηθούν, με προσαρμογές για οικονομικούς περιορισμούς, όπως είναι απαραίτητο (π.χ., σκεφτείτε αν η αξιολόγηση της ολικής πρωτεΐνης, του PCV και του χρώματος του πλάσματος που μετριέται με ένα σωληνάριο μικροαιματοκρίτη που περιστρέφεται, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μια αποτελεσματική και γρήγορη αρχική εξέταση για να καθοριστεί αν είναι απαραίτητες περαιτέρω εξετάσεις).
Η ομαλοποίηση της AGP ορού (εάν ήταν αυξημένη πριν από τη θεραπεία) μπορεί να είναι χρήσιμη για την πρόβλεψη της ύφεσης- – Η γάτα θα πρέπει να επανεκτιμηθεί και οι προαναφερθείσες εξετάσεις θα πρέπει να διεξαχθούν εκ νέου μετά από έξι εβδομάδες.
– Η γάτα θα πρέπει να κάνει εξετάσεις μετά από 12 εβδομάδες και, ιδανικά, όλες οι αξιολογήσεις θα πρέπει να είναι φυσιολογικές πριν από τη διακοπή της θεραπείας.
Μερικές φορές παρατηρούνται, αν και δεν σχετίζονται με την υποτροπή, μέτρια χρόνια υπερσφαιριναιμία και ήπια κοιλιακή λεμφαδενομεγαλία.
Είναι ακόμη δυνατό να διακοπεί η φαρμακευτική αγωγή εάν κάθε άλλη παράμετρος -συμπεριλαμβανομένης της AGP- είναι φυσιολογική.
Σε περίπτωση που είναι προσβάσιμο και σε λογική τιμή, το υπερηχογράφημα σε σημείο της περίθαλψης (POCUS) για την αξιολόγηση του μεγέθους των λεμφαδένων και/ή της διάλυσης της συλλογής είναι χρήσιμο.

Τι μπορώ να περιμένω από τη θεραπεία της FIP;

– Θα πρέπει να παρατηρήσετε μια αλλαγή στη διάθεση, την όρεξη, την υποχώρηση της πυρεξίας και, εάν υπάρχει, μια μείωση της κοιλιάς ή του πλευριτικού υγρού κατά τη διάρκεια των πρώτων δύο έως πέντε ημερών.
– Κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της θεραπείας, δηλαδή προτού το φάρμακο προλάβει να δράσει, ενδέχεται να υπάρξουν περισσότερες κλινικές ενδείξεις που οφείλονται στη FIP.
Για παράδειγμα, εάν η γάτα βρίσκεται στο σπίτι, παροτρύνετε τον ιδιοκτήτη να αξιολογήσει τον αναπνευστικό ρυθμό και την προσπάθεια της γάτας σε κατάσταση ηρεμίας.
Αυτό μπορεί επίσης να αφορά τον σχηματισμό ή την επιστροφή υπεζωκοτικής συλλογής, η οποία μπορεί να απαιτεί παροχέτευση.
Μπορεί επίσης να υπάρχουν νευρολογικά συμπτώματα ή συμπτώματα ραγοειδίτιδας (οι ιδιοκτήτες παρατηρούν αλλαγή στο χρώμα της ίριδας, για παράδειγμα).
Οι αλλαγές στη νευρολογική ή οφθαλμική λειτουργία θα πρέπει να παρακινήσουν σε αξιολόγηση της δόσης του φαρμάκου για να καθοριστεί εάν είναι απαραίτητη η αύξησή του.
– Συνήθως, οι συλλογές υποχωρούν σε δύο εβδομάδες.
Εάν μια συλλογή επιμένει μετά από δύο εβδομάδες, σκεφτείτε να αυξήσετε τη δόση (ιδανικά κατά 2-3 mg/mg δύο φορές την ημέρα ή κάθε 12 ώρες), για παράδειγμα, σε ένα επίπεδο υψηλότερο από αυτό που συνιστάται για γάτες με απλή συλλογή.
– Μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες για να αυξηθεί η λευκωματίνη του ορού και να μειωθούν οι σφαιρίνες (δηλαδή να ομαλοποιηθούν)- ωστόσο, λάβετε υπόψη ότι οι σφαιρίνες μπορεί αρχικά να αυξηθούν όταν απορροφηθεί σημαντικός όγκος εξίδρωσης.
Όταν όλες οι άλλες παράμετροι έχουν επανέλθει στο φυσιολογικό, υπάρχει πιθανότητα οι σφαιρίνες να εξακολουθούν να είναι ελαφρώς αυξημένες κατά την ολοκλήρωση του κύκλου θεραπείας.
Αυτό δεν έχει συνδεθεί με υποτροπή.
– Η αναιμία και η λεμφοπενία μπορεί να χρειαστούν έως και 10 εβδομάδες για να υποχωρήσουν και η αποτελεσματική θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε λεμφοκυττάρωση και ηωσινοφιλία.
– Οι διογκωμένοι λεμφαδένες συνήθως συρρικνώνονται σε διάστημα λίγων εβδομάδων, αλλά περιστασιακά, ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας, ενδέχεται να μην επανακτήσουν το φυσιολογικό τους μέγεθος ή την υπερηχογραφική τους ηχογένεια.
Εάν, ωστόσο, όλοι οι άλλοι δείκτες έχουν επανέλθει στο φυσιολογικό, αυτό δεν φαίνεται να υποδηλώνει υποτροπή της FIP- η θεραπεία θα πρέπει να τερματιστεί όπως προβλέπεται και ο ασθενής μπορεί να παρακολουθείται στενά.
Εάν παρατηρήσετε μικρότερη πρόοδο από την αναμενόμενη, ίσως θελήσετε να επανεξετάσετε τη διάγνωση ή/και να αυξήσετε τη δοσολογία.

Μετά τη θεραπεία της FIP, τι πρέπει να προσέχω;

Μετά τη θεραπεία, η οποία συνήθως διαρκεί 12 εβδομάδες, οι ιδιοκτήτες των γατών θα πρέπει να παρακολουθούν για τυχόν κλινικές ενδείξεις υποτροπής, όπως μείωση της όρεξης, διακυμάνσεις του βάρους ή άλλα συμπτώματα.
Οι κλινικοί δείκτες υποτροπής μπορεί να είναι διαφορετικοί από τα αρχικά διαγνωστικά σημεία (για παράδειγμα, νευροδιαχυτικά σήματα σε γάτες με προηγούμενες εκχυμώσεις).
Η εξέταση της γάτας περίπου τέσσερις εβδομάδες μετά τη διακοπή της θεραπείας είναι ιδανική.
Εάν η AGP παραμείνει φυσιολογική, η παρακολούθησή της θα μπορούσε να δώσει παρηγοριά.
Είναι σημαντικό να εξεταστούν πολύ άμεσα τυχόν κλινικά συμπτώματα.

Μπορώ να χρησιμοποιήσω συμπληρωματικές θεραπείες κατά τη διάρκεια της θεραπείας της FIP;

Διαφορετικές μορφές υποστηρικτικής φροντίδας μπορεί να είναι επωφελείς για τις γάτες με FIP.
Τα αντιιικά φάρμακα δεν έχουν εξεταστεί με συγκεκριμένα συμπληρώματα και η χρήση πολλών φαρμάκων από το στόμα μπορεί να μην είναι η καλύτερη επιλογή λόγω των προβλημάτων συμμόρφωσης των ασθενών και των σχετικών δαπανών.
Οι γάτες που είναι άρρωστες και αφυδατωμένες, ωστόσο, μπορεί να χρειάζονται ενδοφλέβια θεραπεία ενυδάτωσης.
Ανάλογα με την κατάσταση, μπορεί κανείς να εξετάσει τις ακόλουθες παρεμβάσεις: – Οι νευρικές βλάβες, η ραγοειδίτιδα, η φλεγμονή του περιτοναίου και του υπεζωκότα και η διάταση από μάζες μπορούν να προκαλέσουν δυσφορία στις πάσχουσες γάτες.
Στο πλαίσιο της πολυτροπικής αναλγησίας, η θεραπεία με οπιοειδή, όπως η βουπρενορφίνη, και άλλα φάρμακα, όπως τα ΜΣΑΦ, μπορεί να είναι ευεργετική εάν η γάτα τρώει και οι νεφρικές παράμετροι και η κατάσταση ενυδάτωσης είναι φυσιολογικές- – Η επαναλαμβανόμενη παροχέτευση των υπεζωκοτικών συλλογών μπορεί να είναι απαραίτητη καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης θεραπευτικής περιόδου- – Η φυσιολογική παροχέτευση των κοιλιακών συλλογών γίνεται μόνο όταν η πίεση θέτει σε κίνδυνο την αναπνοή- – Η διατροφή είναι ζωτικής σημασίας, καθώς οι γάτες με FIP συχνά χάνουν βάρος και αλλάζουν τη φυσική τους εμφάνιση.
Λόγω της κακής ανοχής των ρινικών σωλήνων και της πιθανότητας κατάθλιψης, οι γάτες με βαθιά ανορεξία που δεν ανταποκρίνονται στα προαναφερθέντα φάρμακα μπορεί να ωφεληθούν από την τοποθέτηση ενός σωλήνα οισοφαγοστομίας (Ο-).
– Επιπλέον, ορισμένες άρρωστες γάτες μπορεί να ωφεληθούν από τη βραχυπρόθεσμη τοποθέτηση σωλήνων σίτισης, οι οποίοι μπορούν να διευκολύνουν τη φαρμακευτική αγωγή.
Φάρμακα όπως η μαροπιτάντη μπορούν να βοηθήσουν τις γάτες να αισθάνονται καλύτερα όταν έχουν ναυτία και να τις διεγείρουν να φάνε- – Η μετάγγιση αίματος μπορεί να είναι απαραίτητη εκτός από τα αντιιικά σε ορισμένες περιπτώσεις σοβαρής (και περιστασιακά αιμολυτικής) αναιμίας που προκαλείται από τη FIP, τα ηπατοπροστατευτικά, όπως η S-αδενοσυλομεθειονίνη (SAME), με ή χωρίς σιλυβίνη, δεν είναι γενικά απαραίτητα, ακόμη και σε γάτες των οποίων η δραστηριότητα του ενζύμου ALT είναι αυξημένη- – και τα κορτικοστεροειδή αντενδείκνυνται γενικά στη θεραπεία της FIP με αντιικά φάρμακα, προκειμένου να αποφευχθούν οι παρενέργειες και η ανοσοκαταστολή.
Από την άλλη πλευρά, οι γάτες με σοβαρά νευρολογικά συμπτώματα μπορεί περιστασιακά να χρειάζονται βραχυπρόθεσμα συστηματικά κορτικοστεροειδή (1-5 ημέρες) για να μειωθεί η φλεγμονή.
Οι γάτες με ραγοειδίτιδα μπορεί επίσης να ωφεληθούν από τοπικά κορτικοστεροειδή.
Η ανοσοδιαμεσολαβούμενη αιμολυτική αναιμία (IMHA) είναι μια σπάνια παρενέργεια της ανοσοποιητικής πλεγματοπάθειας των αιλουροειδών (FIP), η οποία συχνά απαιτεί συστηματική θεραπεία με κορτικοστεροειδή για παρατεταμένο χρονικό διάστημα σε συνδυασμό με αντιιική θεραπεία για την ανακούφιση της αναιμίας.
Εξετάστε το ενδεχόμενο χορήγησης ενός ΜΣΑΦ σε γάτες που λαμβάνουν θεραπεία FIP, εάν είναι απαραίτητο ένα αντιφλεγμονώδες φάρμακο (υπό την προϋπόθεση ότι η γάτα τρώει και οι παράμετροι νεφρικής και ενυδάτωσης είναι φυσιολογικές).